مقایسه ی آثار تمرینات استقامتی و ترکیب تمرین با مصرف مکمل سیر بر سطوح سرمی هموسیستئین و فعال‌کننده‌ی پلاسمینوژن بافتی زنان کم تحرک

مقدمه: در پژوهش حاضر به مقایسه‌ی آثار تمرین استقامتی و ترکیب تمرین با مصرف مکمل سیر بر سطوح سرمی هموسیستئین، فعال‌کننده پلاسمینوژن بافتی (TPA) و برخی شاخص‌های ترکیب بدنی هم‌چون وزن، نمایه‌ی توده‌ی بدن (BMI) و درصد چربی در زنان کم‌تحرک پرداختیم. مواد و روش‌ها: ٢٧ نفر از زنان مراجعه‌کننده به مجموعه‌های ورزشی مناطق سه و چهار تهران (میانگین سنی ٥٩/٧±٥٣/٣٨ سال؛ میانگین وزنی ٢٦/٥±٦١/٧٧ کیلوگرم) در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی به سه گروه فعالیت ورزشی استقامتی، فعالیت استقامتی همراه با مصرف مکمل سیر و گروه شاهد تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 10 هفته فعالیت هوازی دویدن بر روی تردمیل، به تعداد ٥ جلسه در هفته و با شدت ۶٠ تا ٧٥ درصد حداکثر ضربان قلب بود. افراد گروه تمرین+ مکمل سیر نیز روزانه 2 عدد مکمل سیر (به شکل کپسول‌های 500 میلی‌گرمی از نوع nature made) دریافت کردند. در آغاز و ٤٨ ساعت پس از تمرین، سطوح سرمی هموسیستئین و TPA آزمودنی‌ها مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی اختلاف‌های درون گروهی از آزمون تی زوجی و جهت بررسی اختلاف‌های برون گروهی از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده شد. یافته‌ها: متغیر هموسیستئین در مرحله‌ی پس آزمون در گروه‌های تمرین ورزشی به همراه مکمل و تمرین کاهش معنی‌داری یافت (٠٥/٠P<). اگرچه سایر متغیرها در گروه‌های تمرین ورزشی به همراه مکمل و تمرین کاهش یافتند، اما این تغییرات از لحاظ آماری معنی‌دار نبودند (٠٥/٠P>). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، انجام ١٠ هفته تمرینات استقامتی و مصرف مکمل سیر می‌تواند از طریق کاهش سطح سرمی هموسیستئین، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی را در زنان کم‌تحرک کاهش دهد.